Ανέφικτοι Ισχυρισμοί

Μεταλλικές βάσεις σχεδιαστηρίων από την Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, tie-wraps, εικόνες από το ΑΙ.

Διαστάσεις μεταβλητές

Ονειρεύονται τα ηλεκτρικά πρόβατα; Η Ανθρώπινη κατάσταση στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης

Παλαιό Χημείο, Βιβλιοθήκη Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, Αθήνα

Επιμέλεια: Δημήτρης Τρίκας

2024

O σχεδιασμός του έργου με τίτλο Ανέφικτοι Ισχυρισμοί αποτελεί σχόλιο σχετικά με την αδυναμία της ΤΝ να παράγει εκδοχές και αποχρώσεις μορφών που πραγματικά συγκινούν. Βασική μεθοδολογία ήταν η παράθεση δυο ετερογενών μηχανισμών αναπαράστασης. Από την μία η ψηφιακή εφαρμογή της ΤΝ που αναπαράγει διανυσματικά τετριμμένες πληροφορίες στο συγκείμενο του έργου, συνεκδοχικά με τα υπάρχοντα τεχνολογικά όρια, και από την άλλη η εμπειρική αναμέτρηση με την ταυτότητα του απτού αντικειμένου που αντανακλά την ενσώματη υλική υπόσταση και την πολιτισμική πραγματικότητα. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν οι βάσεις από 50 παροπλισμένα μεταλλικά σχεδιαστήρια που προέρχονται από την Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Τα παλιά και κατεστραμμένα διάτρητα πλαίσια στοιβάχθηκαν ανορθόδοξα και έτσι σχηματίστηκε μια γλυπτική εγκατάσταση που παραπέμπει σε αδιαπέραστο μεταλλικό σύμπλεγμα. Το έργο ύψους 6 μέτρων ενταγμένο στον κήπο του παλιού χημείου μεταφέρει την εικόνα ενός χειροποίητου δάσους καθώς η αναμέτρηση με την περιφερειακή βλάστηση είναι μια σχέση υπαρξιακού ανταγωνισμού. Παράλληλα ένα βίντεο με εικόνες που σχεδιάστηκαν από την ΤΝ προτείνουν εναλλακτικές δομές σύμφωνα με το εκάστοτε καθοδηγητικό σενάριο. Από την μία δηλαδή έχουμε την φυσική παρουσία ενός γλυπτού κατασκευασμένο από αντικείμενα που κουβαλάνε τον ιστορικό χρόνο, τον μόχθο, την φθορά, την μνήμη καθώς σε αυτά έκατσαν και πέρασαν ατελείωτες ώρες για να εκπαιδευτούν πολλές γενιές αρχιτεκτόνων από το 1970 μέχρι σήμερα και από την άλλη έχουμε ένα λογισμικό που σε δευτερόλεπτα μπορεί να συγκροτήσει αλγοριθμικά πολλαπλές μορφές που πολύ επιπόλαια επαναδιατυπώνουν την σχέση εξαίρεσης μεταξύ αντικειμένου και υποκειμένου. Με άλλα λόγια το έργο συστήνει μια μνημειακή κατασκευή που αναρωτιέται εν γένει για το μέλλον της πράξης του σχεδιασμού και της χωρικής ένταξης. Θα είναι άραγε μια εξατομικευμένη, επινοητική και χειρωνακτική εργασία ή μια ενεργοβόρα και επιτηδευμένη διεργασία που απλά θα διεκπεραιώνει άμεσα τις ανάγκες του χρήστη.

Κατόπιν συμφωνίας με την Βιβλιοθήκη της Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ το έργο θα παραμείνει ως μόνιμο έκθεμα στον κήπο του Παλαιού Χημείου.