Διαχρονικές Υφές, από την Παράδοση στη Σύγχρονη Δημιουργία
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
Επιμέλεια: Κατερίνα Βέλλιου
2024

Η έκθεση με τίτλο «Διαχρονικές Υφές από την Παράδοση στη Σύγχρονη Δημιουργία – Υφαίνοντας Διαλόγους, από τα Καλλιγραφένια και την Ταπητουργία του Πύργου στη Σύγχρονη Τέχνη» αποσκοπεί στη γεφύρωση δύο φαινομενικά διακριτών κόσμων: της πολύτιμης λαϊκής κληρονομιάς των καλλιγραφένιων υφαντών και της παραδοσιακής ταπητουργίας με τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία. Σε αυτόν τον διαχρονικό διάλογο, έργα υφαντικής τέχνης από το Παλαιοχώρι και την Ουρανούπολη Χαλκιδικής βρίσκουν την ευκαιρία να αντιπαρατεθούν με σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές, δημιουργώντας μια πλατφόρμα ανταλλαγής πολιτισμικών ιδεών, τεχνικών και αισθητικών αναζητήσεων. Η συνύπαρξη των Καλλιγραφένιων υφαντών και της Ταπητουργίας του Πύργου με τα έργα των σύγχρονων καλλιτεχνών, Γιώτας Ανδριάκαινας, Κατερίνας Βέλλιου, Θεόδωρου Ζαφειρόπουλου, Κατερίνας Ζαφειροπούλου, Δημήτρη Ζουρούδη, Χρήστου Κωστούλα [Capten] και Ευγενίας Φαλιαρίδου, αναδεικνύει τη διαχρονικότητα και τη δυναμική της δημιουργικής πρακτικής και του σύγχρονου καλλιτεχνικού λόγου. Η έκθεση υπογραμμίζει τη συνέχεια της καλλιτεχνικής παράδοσης, αποδεικνύοντας πως αυτή δεν είναι στατική, αλλά διαρκώς εξελίσσεται και αναγεννάται μέσα από νέες προσεγγίσεις και σύγχρονες φόρμες έκφρασης. Οι επιλεγμένοι καλλιτέχνες, καθένας με τη δική του αισθητική προσέγγιση και δημιουργικό ύφος, δημιουργούν ένα πεδίο διαλόγου με τα ιστορικά υφαντά, διερευνώντας κοινές πηγές έμπνευσης και αναζητώντας νέους τρόπους καλλιτεχνικής πρακτικής μέσα από τις δομές και τις τεχνικές της υφαντικής και της ταπητουργίας. Η συγκεκριμένη έκθεση δεν αποτελεί απλώς μια παρουσίαση καλλιτεχνικών έργων. Είναι ένα πολυδιάστατο ταξίδι μέσα στον χρόνο και τον χώρο, όπου η πλούσια παράδοση της Βόρειας Ελλάδας διασταυρώνεται με τη σύγχρονη καλλιτεχνική σκέψη. Οι δημιουργίες, είτε πρόκειται για τα ιστορικά καλλιγραφένια κιλίμια και την παραδοσιακή ταπητουργία είτε για τα σύγχρονα έργα, προσκαλούν τον θεατή να υπερβεί τα όρια του υλικού και να αναγνωρίσει το κοινό νήμα που ενώνει τις ανθρώπινες δημιουργίες μέσα από τις εποχές. Έτσι, η πολιτισμική παράδοση συνομιλεί με την εξατομικευμένη σύγχρονη καλλιτεχνική έκφραση, προσφέροντας μια ουσιαστική εμπειρία τέχνης που εστιάζει στην εξέλιξη και τη συνέχιση της πολιτισμικής κληρονομιάς.

1000 χείλια
κραγιόν, ηλεκτρονικά αποτσίγαρα, θερμόκολλα
60 x 80 cm
2024

Ώρες πολλές, ατελείωτες.
Το μυαλό αδειάζει.
Κινήσεις αργές και επαναλαμβανόμενες.
Πάνω, κάτω, μέσα, έξω, αριστερά, δεξιά.
Ρουφάς την απόλαυση με μανία.
Τόσο που ζεσταίνονται τα ακροδάχτυλα.
Μια αδιάκοπη αναπνοή, εκπνοή.
Και όλα αυτά γιατί?
Για να γεμίσεις τον χρόνο σου, τον χρόνο που δεν έχεις.
Σαν την Πηνελόπη που ξεχνά να κοιτάξει το παράθυρο.
Δεν ξέρει να περιμένει, παρά ξεφτίζει το άλλοθι.
Νοιώθει μοναχή.
Το δωμάτιο είναι γεμάτο με ένα νέφος σκληρό.
Μια γεύση περίεργη με πυκνή οσμή.
Σε καλεί να την δοκιμάσεις.
Μπορεί να σε ζαλίσει αν ξεχαστείς.
Και όλα αυτά μέσα σέ ένα απόρθητο όριο.
Μια εικόνα σύνθετη, θαμπή αλλά και τόσο αλλόκοτη.
Τα χέρια κουράζονται τόσο που οι αρθρώσεις καίνε.
Τα νύχια φοβούνται μην κάνουν το λάθος.
Να χαθούν μέσα στις σάρκες.
Το δοχείο μόνο γεμίζει.
Η επιφάνεια ολοένα και απλώνετε.
Δεν υφαίνετε εύκολα η μοίρα.
Δεν μπορείς να κεντήσεις το σύννεφο.
Τα χείλια στεγνώνουν αν και είναι τόσο λιπαρά.
Έρχεται πάντα η γλώσσα να τα δροσίσει.
Τα ίχνη πολλά με χρώματα που τραβούν τις μέλισσες.
Απλώνουμε τα υπάρχοντα μας εκεί, στην μοναξιά του επέκεινα.