Timeless Textures
Folk and Historic Museum, Larisa
(curated by K. Velliou & V. Karabatsas)
Το Λαογραφικό Ιστορικό Μουσείο Λάρισας Γιώργος και Λένα Γουργιώτη ολοκληρώνει τον κύκλο των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων με την περιοδική έκθεση «Διαχρονικές Υφές», ένα επιμελητικό εγχείρημα που διερευνά τη γόνιμη συνάντηση της παραδοσιακής υφαντικής τέχνης με τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία. Η έκθεση φέρνει σε διάλογο πολύτιμα τεκμήρια της τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς με έργα δεκατεσσάρων σύγχρονων καλλιτεχνών, δημιουργώντας ένα πλέγμα αναφορών, μνήμης και αισθητικής επεξεργασίας. Αυθεντικά δείγματα θεσσαλικής υφαντικής από τις συλλογές του Μουσείου συναντούν νέες εικαστικές προτάσεις που αντλούν έμπνευση από την ύλη, τα μοτίβα και τα συμβολικά φορτία της παράδοσης. Στην έκθεση παρουσιάζονται επίσης, σε τεκμηριωμένη προβολή, το υφαντικό παρελθόν δύο ιδιαίτερων περιοχών: τα Καλλιγραφένια του Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής και η παραδοσιακή ταπητουργία του Πύργου Ουρανούπολης (Νίκος Καλημέρης) καθώς και ένα διαδραστικό βίντεο βασισμένο στην συλλογή του Λαογραφικού Ιστορικού Μουσείου Λάρισας (Πασχάλης Μάντας). Η έκθεση στη Λάρισα αποτελεί τη συνέχεια του πρότζεκτ που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο των 59ων Δημητρίων 2024, με αρχικό πυρήνα τη συνάντηση της Χαλκιδικής παράδοσης με επτά σύγχρονους δημιουργούς. Στη νέα της εκδοχή, η έκθεση επεκτείνεται, εμπλουτίζεται με το θεσσαλικό στοιχείο, την προσθήκη επτά νέων δημιουργών διευρύνοντας τον εικαστικό διάλογο με την τοπική παράδοση. Η έννοια της «υφής» λειτουργεί ως θεματικός άξονας: υλικότητα, αφή, χειροτεχνία, αφήγηση, ανάμνηση και σύγχρονη αναμέτρηση. Κάθε έργο, κάθε έκθεμα, λειτουργεί ως ψηφίδα σε ένα διαχρονικό αφήγημα που συνδέει το χθες με το σήμερα. Την καλλιτεχνική επιμέλεια και τον σχεδιασμό της έκθεσης υπογράφουν οι Κατερίνα Βέλλιου και Βασίλειος Καραμπάτσας, την επιστημονική τεκμηρίωση και επιμέλεια της θεσσαλικής υφαντικής αναλαμβάνει η Φανή Καλοκαιρινού ενώ το θεωρητικό κείμενο ανήκει στην ιστορικό τέχνης Ελεάνα Στόϊκου.
Συμμετέχουν: Γιώτα Ανδριάκαινα, Κατερίνα Βέλλιου, Θοδωρής Ζαφειρόπουλος, Κατερίνα Ζαφειροπούλου, Μαρία Ζησοπούλου, Δημήτρης Ζουρούδης, Κική Κολυμπάρη, Έλενα Κυρκιλή, Ευδοκία Κύρκου, Χρήστος Κωστούλας (Capten), Αλέξανδρος Μαγκανιώτης, Ισμήνη Μπονάτσου, Διονύσης Παππάς και Ευγενία Φαλιαρίδου.
1000 χείλια
κραγιόν, ηλεκτρονικά αποτσίγαρα, θερμόκολλα
60 x 80 cm
2024
Ώρες πολλές, ατελείωτες.
Το μυαλό αδειάζει.
Κινήσεις αργές και επαναλαμβανόμενες.
Πάνω, κάτω, μέσα, έξω, αριστερά, δεξιά.
Ρουφάς την απόλαυση με μανία.
Τόσο που ζεσταίνονται τα ακροδάχτυλα.
Μια αδιάκοπη αναπνοή, εκπνοή.
Και όλα αυτά γιατί?
Για να γεμίσεις τον χρόνο σου, τον χρόνο που δεν έχεις.
Σαν την Πηνελόπη που ξεχνά να κοιτάξει το παράθυρο.
Δεν ξέρει να περιμένει, παρά ξεφτίζει το άλλοθι.
Νοιώθει μοναχή.
Το δωμάτιο είναι γεμάτο με ένα νέφος σκληρό.
Μια γεύση περίεργη με πυκνή οσμή.
Σε καλεί να την δοκιμάσεις.
Μπορεί να σε ζαλίσει αν ξεχαστείς.
Και όλα αυτά μέσα σέ ένα απόρθητο όριο.
Μια εικόνα σύνθετη, θαμπή αλλά και τόσο αλλόκοτη.
Τα χέρια κουράζονται τόσο που οι αρθρώσεις καίνε.
Τα νύχια φοβούνται μην κάνουν το λάθος.
Να χαθούν μέσα στις σάρκες.
Το δοχείο μόνο γεμίζει.
Η επιφάνεια ολοένα και απλώνετε.
Δεν υφαίνετε εύκολα η μοίρα.
Δεν μπορείς να κεντήσεις το σύννεφο.
Τα χείλια στεγνώνουν αν και είναι τόσο λιπαρά.
Έρχεται πάντα η γλώσσα να τα δροσίσει.
Τα ίχνη πολλά με χρώματα που τραβούν τις μέλισσες.
Απλώνουμε τα υπάρχοντα μας εκεί, στην μοναξιά του επέκεινα.
