Μόνος- Μαζί
Μποδοσάκειο Κτίριο – Ψ.Ν.Α., Δαφνί
Επιμέλεια: Παναγιώτης Πάγκαλος

Μόνος έρχεσαι στη ζωή. Μόνος φεύγεις.
Μόνος αντιμετωπίζεις τους άλλους.
Μόνος βρίσκεσαι απέναντι στη σκέψη σου.

Στην ειδική θεματική ΜΟΝΟΣ θα εξετάσουμε τη συνθήκη της ψυχικής απόκλισης από ό,τι ονομάζεται κανονικότητα. Οι περιπτώσεις παραπλάνησης του υποκειμένου από φοβίες, εθισμούς, εμμονές, φαντασιώσεις, προκαταλήψεις, μυθομανίες, ψυχαναγκασμούς δεν περιορίζονται στο πεδίο μιας διαγνωσμένης ψυχικής ασθένειας, αλλά κατακλύζουν τα μέλη των σύγχρονων κοινωνιών, κυρίως λόγω της εντατικής υπέρ και παρά- πληροφόρησης και των επιτακτικών πιέσεων καταναλωτισμού ιδεών και αγαθών, που προσφέρονται ως στοιχεία επιβεβαίωσης της ετερότητας. Παρατηρείται έτσι ένας διηνεκής αποπροσανατολισμός του εαυτού και μια διάχυτη τάση δημιουργίας «μοναδικών» αντικειμένων και εξατομικευμένων λύσεων, που ικανοποιούν την επιθυμία να είναι κάτι «μόνο δικό μου», να το «έχω μόνο εγώ». Φαίνεται, πως οι περισσότεροι έχουμε πειστεί ότι οφείλουμε να κατακτήσουμε το -ούτως ή άλλως- αυτονόητο της ετερότητάς μας, μέσω της κατοχής μοναδικών αντικειμένων. Είναι ένας τρόπος αντικατάστασης μιας πραγματικής ανεπάρκειας. Είναι η κατασκευασμένη πλήρωση ενός κενού. Είναι μια μέθοδος αποφυγής αντιμετώπισης της αλήθειας της έλλειψής μας. Έννοιες όπως μονοσήμαντος, μοναχικός, μονάρχης, μονολιθικός, μονόπλευρος, μονομανής, μονομάχος, μονότονος, μονήρης, μοναδικός, χαρακτηρίζουν ορισμένες εκφάνσεις της μονάδας. Η θέση της μονάδας (πρόσωπο) στο σύνολο (κοινότητα), καθίσταται βασικό στοιχείο προσδιορισμού της ταυτότητάς της. Η σωματική και πνευματική αλληλεπίδραση του υποκειμένου με τους άλλους, καθορίζει τις επιθυμίες, τις ελλείψεις και τον τρόπο με τον οποίο το παρελθόν του επανεμφανίζεται συνεχώς στο παρόν. Σε ένα παρόν που του υπενθυμίζει ότι απέναντι στην ύπαρξή του βρίσκεται πάντα Μόνος.

Just leave me alone
Μαρμάρινο βάζο νεκροταφείου
Φύκια από τα Νορβηγικά Fjord
Προβολέας αλογόνου 250 Watt
Διαστάσεις μεταβλητές
2024

Τα λουλούδια στο βάζο μαράθηκαν.
Δεν τα αλλάζει κανείς
Το μάρμαρο έχασε κάθε λάμψη και διαύγεια.
Η σκόνη και ο χρόνος τα λερώνουν όλα.
Τα θαμπώνουν.
Πρέπει να πηγαίνεις δίχως να είναι κάποιος εκεί.
Μήπως και τον ξανακούσεις
Για σένα πας όχι γι’ αυτόν.
Για να θυμάσαι.
Για να βουρκώνεις
Το φως είναι εκτυφλωτικό.
Δεν σε αφήνει να δεις